Akcja ewakuacja

Firma jest podzielona. Są osoby, które totalnie akceptują nasz związek, życzą nam szczęścia i nadal współpracują tak jak dotychczas.
Niestety są również i tacy, którzy nagle zaczęli o wszystko się czepiać. Kolega pomocny bez przerwy przebywa albo ze mną albo z P. Raczej kontrolując niż pomagając.
Atmosfera jest po prostu dziwna. Nie podoba nam się to. Totalnie nie chce mi się chodzić do pracy przez to całe zamieszanie. Mam raport do skończenia i nie mogę. Po prostu gdy na to spojrzę, to wręcz robi mi się niedobrze, a nie jestem w ciąży.
A to też była ładna sytuacja... bo źle się czułam i poszłam na zwolnienie lekarskie. Gdy tylko wróciłam do pracy, od razu były pytania. I to wcale nie zaowalowane, a takie wręcz wprost.
Szczytem wszystkiego było to, że dostałam od mojej mamy złoty pierścionek, który dostała od mojego ojca, gdy była w moim wieku. I co z tego, że noszę go na środkowym palcu, oczywiście największe plotkary w firmie rozpuściły nowinę, że na pewno muszę być w ciąży, skoro P. mi się oświadczył.
Teraz P. został wysłany na urlop. Przymusowy. Od jutra. W sumie to mnie to cieszy, bo w końcu będzie mógł się skupić na szukaniu nowej pracy. Ja już powysyłałam swoje CV i czekam na odpowiedzi.
I jeszcze jedna ważna informacja. Obojgu nam przedłużyli kontrakty. Z tym że oboje wracamy do naszych poprzednich obowiązków. A kolega pomocny będzie budował własną grupę, wybierając sobie najlepszych ludzi z naszych.
Tak miło to się pracuje w naszej firmie...